Een kloppend hart opent zich als dat hart er klaar voor is.
De sleutel heb je zelf niet, maar ooit zal iemand hem hebben.

Hé filosoofje,

Ik heb het een paar keer gelezen: "Hard kloppend tegen een hart".

Wachten is slopend en impliceert geduld. Maar je staat te wachten tegen de muur van je eigen hart.

Je staat buiten je wilt door de deur naar binnen maar je bent de sleutel kwijt. De sleutel tot je eigen hart.

Heb je geen vrede met wat in je hart gebeurt? Wil je, of kùn je niet binnen? Waarom twijfel je om binnen te gaan?

O, de sleutel ben je kwijt! De sleutel van je eigen hart. Ga je wachten tot iemand die gaat zoeken, vinden, geven, delen? De sleutel van je eigen hart?

Als je dan toch buiten je eigen hart staat, ben je dan zelf de sleutel niet? Kun je jezelf dan niet binnenlaten? Ben jij dan niet de enige die dat zou kunnen?

Misschien weet je niet goed hoe je een hart opent. Je eigen hart bijvoorbeeld.

't Gedichtje is een klein dialoogje. Het eerste zinnetje komt uit de mond van een andere persoon, de tweede zin is mijn reactie erop.

Met andere woorden: ik zit net compleet in m'n hart, maar daarrond is een muur gebouwd. Ik wil iemand speciaal toelaten... maar ik hou de deur toch gesloten. En de sleutel is zoek...

One day, cherry blossom girl, one day a key will be unnecessary..and it will be a beautiful day.

beloofd? ;-)

De slopende wachttijd is ten einde
De muur heeft gewonnen

De deur zal zich ooit openen
Maar ik ben de sleutel niet


Succes met de exa's
E.