Gewassen, met propere kleren en gepoetste schoenen wil ik bij valavond sluipend het huis verlaten. Ik wil belachelijk impulsief overvallen worden met de gedachte dat ik op het dak van het huis van de buren ga kruipen. Al klauterend van steen naar steen, zal ik door het raam vaag zien hoe de buurvrouw vrijt met niet de man van haar dromen. Langs de andere kant van het huis donder ik langs de regenpijp naar beneden en in een nat grasveld tuur ik suffend naar de wolken.
De mouwen van mijn trui trek ik over mijn klamme vingers wanneer ik bedeesd de eerste voorbijganger aanspreek, mijn zielsgenoot voor de nacht. Als teken van verbondenheid zouden we de veters van één schoen van elkaar, aan elkaar vast kunnen binden en nooit struikelen. Met wat geluk ben je zelfs de liefde van mijn leven en kussen we elkaar wanneer de tippen van onze schoenen elkaar speels raken. Daarna wensen we dat we altijd en overal, met alle veters aan elkaar, samen door het leven stappen.
Mijn hongergevoel spreekt altijd en overal, dus ik ga op zoek naar de lekkerste tomaten in een moestuin. We zullen terechtkomen in een grootse tuin van – natuurlijk – een kasteel waar kippen in een verdoken hoekje slapen. Mijn zielsgenoot zal een kip achterna rennen waarop de tweevoeter aanvallend in het rond begint te fladderen. Daarna zal ze (niet de kip) gillen als een meisje dat verkracht wordt in een duistere steeg (sarcasme, ach ja). De huisbewaarder van het kasteel zal krankzinnig een schot lossen waarop we giechelend van angst vluchten en onderduiken in een rioolgracht.
Stinkend zal ik je nog steeds graag zien, maar we gaan naar het mysterieus ogend kanaal om een origineel bad te nemen. We houden niet van water, maar dagen elkaar uit om van de brug in het zwarte gat te springen. Jij durft, ik niet. Voordat je springt steek ik bloemen in je haren, die dagen daarna het kille water zullen sieren. Met een klap stort je in het water waar je schreeuwt dat je niet kan zwemmen, enkel verzuipen. Ik zeg dat ik je haat en van je hou. Ik spring.
Op de eenzame weg langs het kanaal wandelen we van het ene verkeersbord naar de volgende lantaarnpaal, druipend en drogend. Je wil lopen zodat je haren flapperen, je wil lachend rennen, zodat de wind je natte kleren en plakkerig haar kan drogen. Sneller als mij, loop je, en loop je van me weg. Gewassen, met propere kleren en gepoetste schoenen kom ik sluipend terug thuis.
Festivalweides, vettige frieten en dreunmuziek…Geef mij maar een goed boek, een wokgerechtje en muziek van Air. Toch begaf ik me afgelopen weekend met volle moed naar Peer, waar ik voor het eerst in een ‘klapstoeltje’ zat en luisterde naar bluesklanken.
De geur van oververhitte weides drong mijn neusgaten binnen toen een paars festivalbandje rond mijn pols werd geknoopt. Een bijzondere sfeer en heel wat bluesliefhebbers hadden zich al genesteld in de muziektent toen ik door de menigte drentelde (op zoek naar een... vettige friet!). Blauw, rood en groen licht weerspiegelden door de glaasjes van ontelbare lege pintjes, terwijl hier en daar vrolijk gehuppeld werd door mensen met te lang of te kort haar. Beestig (echt bééstig) leuk om te zien is het wel!
Wat ik gedaan heb en wat u daar deed? Rusten, luisteren, drinken en eten, huppelen, veel foto’s trekken, af en toe wat vervelen, verdwalen tussen de noten of een stem, in een lach of een traan. Meer moest dat niet zijn, daar in Peer.
Foto's van Tineke, Eddy, Edwin en mezelf hier te zien! Beestige boel while I've got the blues for you...
Lichtjes verlichten het zwarte water dat de dansvloer van mijn verlangen vormt. Ik wou dat ik je speelsgewijs bij de hand kon nemen – en niet vergeet te kijken naar je ring die oplicht in het donker – en met je kon varen naar de plaats waar we zullen dansen.
Op jouw ritme wil ik me laten drijven. Als je kiest om zachtjes te schuifelen en te eindigen in een vertrouwde en gedreven pas, dan vliegt de wereld – die er dan niet meer toe doet - ongemerkt langs ons door. Terwijl mijn wereld even stilstaat door jou, zouden onze voeten snel sporen van warmte achterlaten op de dansvloer.
Wanneer de lichten uitgaan en je vermoeid je kin op mijn schouder legt en je wang rust tegen die van mij, zal ik je begeleiden naar de kant. Het liefst blijf ik eeuwig bij je rusten, maar als je me vraagt om te gaan, dan kruip ik naar het water om te verdrinken in onze eerste, enige, eeuwige dans.
Lili, you know there's still a place for people like us Er is een beschermende plek aan het water voor mensen gelijk ons Lili, take another walk out of your fake world. Daar waar onze ware aard boven komt drijven vinden we elkaar en onszelf terug.
Lili, put all your fears back in the shade Laat je mooi pijnlijk verleden zinken naar nergens in het heden Lili, easy as a kiss we'll find an answer. Of niet.
Don't become a ghost without no colour Cause you're the best paint life ever made. In je ogen, op je lippen drijft je warme waarheid.
Name: Cherry Blossom Girl Home: Limburg, Belgium About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...
