In het verleden leek het akelig om m'n eigen weg te gaan. Het pad der onzekerheid waar de wind sneed in mijn gezicht voelde angstaanjagend. Schrikwekkend alleen leek het bovendien. Toen ik een bepaald kruispunt naderde dacht ik te ontsnappen aan verantwoordelijkheden. Ik maakte de keuze om in de voetsporen te wandelen van iemand die ik bewonderde. En ze waren talrijk, die opmerkelijke persoonlijkheden waar kleine Cherry Blossom Girl naar opkeek. Ze waren beschermelingen die de wind tegenhielden, waar ik kon schuilen als het te hard regende. Na een tijd werd het saai omdat ik het gevoel had mijn eigen ontdekkingsreis te hebben gestaakt.
Nu weet ik wel beter, een nieuw kruispunt zorgde voor een verandering van route. Het deed me inzien dat je best je eigen pad bewandelt, zodat ook de zon in je gezicht kan schijnen. Je eigen weg is geen zandweg van onzekerheid maar weerspiegelt een wandeling van onophoudelijke uitdagingen. Langs de kant van de weg staan trouwens je supporters die je aanmoedigen door dik en dun, tijdens regen én zonneschijn. Nee, ik loop niet meer in voetstappen van beschermelingen. Ik prefereer mijn eigen tred, anders is de kans tot voorbijsteken immers uitgesloten.
Name: Cherry Blossom Girl Home: Limburg, Belgium About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...
Als je uit de voetstappen van anderen komt.
En je eigen ontdekkingsreis zijn vorm krijgt.
Besef dan, dat er anderen, nu al,
In jou voetsporen willen treden.
---
Je eeuwige supporter.