Vrienden zijn als de eerste bloemen in de lente. Ze duiken op wanneer het nog koud is, klaar om vreugde te brengen in een schrale tuin. Het gaat verder: ze zijn als zonnebloemen. Ze stralen van schoonheid, ze stralen warmte uit die de lach tovert op het gelaat. Ze zijn mooi in al hun eenvoud, tegelijk mooi in de gecompliceerdheid van hun web van bladeren. Wederzijdse warmte is vrienschap, wederzijdse liefde. In het begin van een bloeiende en groeiende vriendschap zie je een totaalbeeld dat voor een groot deel gebaseerd is op een eerste onzekere indruk. De kans bestaat dat je idealiseert of net blind bent voor verborgen schoonheid. Daarom pluk ik - naarmate de tijd vordert - blaadjes van die zonnebloemen. Zoekend naar het hart, naar de kern, naar de persoonlijkheid. Blaadje per blaadje onthul ik het diepere zijn van de zonnebloemen. Je kan me zeggen dat ik op deze manier de zonnebloem verniel, maar daar ben je mis. Hoe blij ben je, als je na een tijd die kern ziet, de onweerlegbare waarheid van die persoon. Je komt letterlijk uit bij het hart van de bloem. De kans dat je niet bij 'n hart uitkomt is trouwens vrij klein. Dan had je de plukactiviteit na een tijd hoogstwaarschijnlijk al gestaakt.
Toch is er ook één verschil tussen vrienden en zonnebloemen. Deze laatste vergaan na een tijd, echte vriendschap doet dat echter niet.
"Vrienden zijn als de eerste bloemen in de lente."
Meisje toch, jij hebt 'het' wel hé! Deze post doet me terug denken aan de tijd dat we een stukje moesten schrijven over de 'vriendschappen' in de groep. Destijds...toen de meesten van de groep ineens overtuigd waren dat ik 'een andere' was. (Gay waarschijnlijk) En ik, ik snapte er totaal niks van want ik had alleen maar een stukje geschreven en de 'tutor' vond het goed. Omdat jouw post zo mooi is, voilà, uit mijn oude doos: As when the rising light of dawn brings forth a new day and its warmth transforms misty fields into bright light valleys
That day I shall enjoy all things we share, we do, we say. All words and looks. From vague feelings to intense joy.
Until the rising dawn brings forth another day. A new day to enjoy. Thanks to you, my friend. Thanks to you.
Zo mooi, en idd zo waar. Ik denk dat dit tot nu toe wel de meest mooie blogpost is die ik ooit heb gelezen. Je hebt Chretien zelfs naar zijn oude doos doen grijpen. Je hebt mij net als Tine stil gekregen (niet zo makkelijk in mijn geval, neem het van mij aan;-) Je schreef ooit iets over een roos, ook al zo mooi, en nu deze...
@ BM&U: Mooi stukje heb je daar uit de oude doos gehaald! 't Is ook een vrij gevoelig tekstje waarin de beeldspraak mooi tot uiting komt. Wat steekt er nog meer in die oude doos ;-)? (Bedankt voor de lieve woorden!!)
@ PJ: hm, Frankrijk... Zijn we weg onder de grote vakantie? :-)
@ Tine: aan de telefoon waren we anders helemaal niet stil hé :-), meer dan een uur begod :D.
@ Do: de mooiste blogpost? Wauw, dank je wel Do... Fijn dat te horen! Hihi, inderdaad, ik wil je best geloven dat je niet zo gemakkelijk stil te krijgen bent. Maar da's leuk :-). Hoe is't met die spontane lachbuien op het werk gesteld? Misschien moet je daar eens over gaan bloggen!
@ anonymous: hoe meer blaadjes, hoe spannender, hoe intensiever de tocht, hoe rijkelijker de persoonlijkheid. Hoe groter het hart vooral, om al die blaadjes te kunnen voeden.
Zeker! Na de examens gaan we eens kijken wat de mogelijkheden zijn. Z-Frankrijk wekt wat nostalgie op maar zolang het zonnig is en leuke mensen heeft ben ik tevreden.
Name: Cherry Blossom Girl Home: Limburg, Belgium About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...
Praaaachtig en o zo waar!