Als men geen moeite meer doet om zich te excuseren als je overhoop gelopen wordt, Als je ziet hoe ze door het rood rijden en ze zich geen vragen stellen bij scheurend bandengeluid, Als m'n littekens uitbreiden omdat ze bijten in plaats van antwoord geven als je een vraag stelt, Als 'dank je wel' verdrinkt in egocentrisme en stille vanzelfsprekendheid boven komt drijven, Als vriendelijk oogcontact uitzondering is en het negeren van een lieve blik standaard op je botst,
Is de wereld dan zo hard geworden, Of ben ik gewoon te zacht?
Zoals elke zondag, terug richting Hasselt. Zorgvuldig hobbelend met de auto over het spoor in As, om mentaal door elkaar geschud te worden toen ik het houten kruisteken zag waar iemand vorige week het leven liet. Oorzaak: roekeloos rijgedrag.
Nog schokkender toen mijn eerstvolgende blik viel op een kruisteken dat stond op een kruispunt verder. Twee blikken, twee doden.
Een dode vogel, langs de weg. Bloed, belicht door zonnestralen. Ongeval in de zon. Zongeval. Zonde.
En ik die aan papa vroeg of hij toch niet iets sneller kon rijden dan die 80km per uur. Toen, zonder schaamtegevoel, nu overbelicht met dat gevoel op zonnige zondag.
Name: Cherry Blossom Girl Home: Limburg, Belgium About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...
