Nu de echte koude via buiten naar binnen sluipt Zag ik aan het raam de eerste sneeuwvlokjes Hoe zuiver, zacht en lief ze de lucht ook strelen Mis ik de lente met jonge sneeuwklokjes
Bestond er een examen 'de absolute proef: het nemen van beslissingen', dan zouden mensen met het sterrenbeeld weegschaal over het algemeen grote onderscheiding behalen wat betreft besluiteloosheid. Voor- en tegenargumenten waggelen continu van de linkse naar de rechtse schaal, hart en ratio huppelen naast elkaar door. Althans bij mij toch! Het uiteindelijke voordeel is wel dat beslissingen doordacht en weloverwogen zijn, mits wat geluk komt er een vleugje gezonde impulsiviteit aan te pas.
Maar olala, verschuiven we bij deze weegschaal de aandacht van algehele besluiteloosheid naar het omslaan van gevoelens, dan kan het er niet radicaal genoeg aan toe gaan. Van compensatie gesproken! Men zegt: "Een mens is geen machine", toch bezit ik tal van interne schakelaars die gevoelens doen switchen van wit naar zwart en daarbij grijze tinten zonder enige overweging overbruggen! On and Off, doink doink! 't Zorgt regelmatig voor persoonlijke verrassingen moet ik zeggen...
Heeft u ook van die rare karaktertrekken die u liever kwijt dan rijk was? Bent u de kleurloze nuchterheid zelve, terwijl u liever zou ontploffen van een kleurenpalet aan fantasie? Ergert u zich aan een lack of creativity of vat u de slaap niet door alsmaar springerige ideeën? Of... was u liever een beauty in plaats van een nerd, of omgekeerd?
Wel nee, ik heb het niet zo op die gecommercialiseerde kerst-happiness. Maar toch, het heeft soms zijn leuke momenten...
Eef: "Oma, we hebben ongeveer tien winkels gedaan, zo'n witte kerstboom in klein formaat is niet meer te vinden. Ze gooien me dood met kerstbomen, maar enkel met van die groene..."
Oma: "Ze gooien met wat?? Met kerstbomen met schoenen??"
Een koppeltje wandelt hand in hand voor ons. Ze gidsen ons onbewust naar de skischans die we bezoeken. Ik noem ze voor de gelegenheid Signe en Ingmar. Ze verzuipen in de plensende regen, stappen moedig voort en bereiken in de wolken het hoogtepunt.
Ingmar fluistert er zacht als sneeuw in haar oren: “We zijn nu en altijd samen in de wolken. Ik zie een denkbeeldig wit vlokje dwarrelen op je gezicht, smelten op je wangen om te branden aan je mond en te sterven van liefde op je lippen.”
Wolken wenen en laten hun vocht dwarrelen op de raampjes van het vliegtuig dat ons naar Oslo loodst. We stijgen op, door de snelheid vegen de druppeltranen zichzelf weg en drogen ze uiteindelijk helemaal op. Elke traan droogt op, als je maar lang genoeg wacht.
Het is frisjes in Oslo, maar we verwarmen elkaar wanneer het donkerder en kouder wordt. Ik kijk naar de zee – de vermenigvuldiging van druppels op vliegtuigraampjes - die zich rond drie uur in de namiddag al verstopt in het begin van de nacht. De open ruimte aan de waterkant is een hemel voor mensen die beslissen hun dromen nooit te laten varen, maar ze stap voor stap waar te maken. Elke droom maak je waar, als je maar niet te lang enkel blijft dromen...
Name: Cherry Blossom Girl Home: Limburg, Belgium About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...
