Cherry Blossom Girl

zondag, februari 25, 2007
2 x A
Je zwemt tegen de stroom in
Verdrinkend in je verdriet

Ik sta aan de rand
Niets te doen
Te zeer aan de kant
Om iets te doen

Naar al je woorden en emoties wil ik luisteren
Wetend dat er voor jou op dat moment
Niets meer is
Enkel herinneringen en jouw pijn

Altijd iemand
leeft
met je mee
posted by Cherry Blossom Girl @ 2:54 p.m.   2 comments

donderdag, februari 22, 2007
In bed en zetel tussen donsdekens en zakdoeken
Het sluimerde al weken dus dacht ik: laat me maar eens fatsoenlijk ziek worden, dan ben ik daarna topfit. 'Your wish is my command' moet mijn geest gedacht hebben. Vorige week verwelkomde mijn lichaam het griepvirus dat zich op één nacht stevig wist te nestelen in mijn hoofd, keel, neus en oren. Na me twee dagen terug mens gevoeld te hebben nam een ander ongemak het spontaan over: deze week terroriseert een bende bacterieën mijn keel. Met z'n allen schuren ze langs mijn keelgat terwijl de drang om elke vijf seconden te slikken door een overproductie aan slijm hoogst aanwezig is. In ieder geval hoop ik volgende week geen last meer te hebben van een verhoogde lichaamstemperatuur of het zouden die warme zonnenstralen moeten zijn die m'n uitgesnotterde snoet verwarmen.

(deze tekst werd al ijlend geschreven)
posted by Cherry Blossom Girl @ 10:03 p.m.   6 comments

woensdag, februari 07, 2007
De eerste sneeuw
Het is wit onder de zwarte hemel.

Het contrast tussen de sneeuwwitte bodem en het nachtzwarte daarboven kon onmogelijk groter zijn. Hoe kordaat en krachtig de kleuren ook zijn, toch lijkt niets vrediger bij elkaar te passen.

Dus, als jij zwart bent en ik wit
Of omgekeerd
Zijn we dan even lief voor elkaar?
posted by Cherry Blossom Girl @ 9:09 p.m.   2 comments

zaterdag, februari 03, 2007
De cake was lekker en de zon was warm


Het eerste stukje cake, in de zon, op het terras, bij oma As. De tuinier werkte er op zijn tempo en vertelde oma dat je met je blote kont op het mes van de grasmaaier kon zitten, zo bot was het. Eén keer heb ik mogen grasmaaien als kind, omdat ik thuis altijd over de kabel reed. Het was mijn taak vroeger; de tuin van oma onderhouden. Wroeten tussen onkruid en zand terwijl oma met de potten in de keuken rammelde, zo ging het. Als ik nu in haar keuken ben, dan lijkt het of de kasten plots lager hangen. De confituur bevindt zich niet meer op ooghoogte, maar op heuphoogte. Waarom ben ik zo vlug groot geworden?


De cake was lekker, de zon was warm, de bomen lijken ook minder groot dan ze vroeger leken en de tijden zijn vervlogen. Maar, vandaag was ik bij oma, weer even kinderlijk gelukkig zoals ik vroeger was.


posted by Cherry Blossom Girl @ 10:48 p.m.   4 comments

© 2006 Cherry Blossom Girl | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.

 
 

Web This Blog
Eef, zonder meer
Name: Cherry Blossom Girl
Home: Limburg, Belgium
About Me: Altijd onderweg op het pad dat het leven is. Dromend en klaarwakker, eenvoudig en gecompliceerd, grommelend en genietend dans ik door de dagen...

See my complete profile

www.flickr.com
This is a Flickr badge showing photos in a set called Voor blog. Make your own badge here.


Verleden tot heden
Blogburen
Beestenboel